Turystyczny jacht żaglowy – zaprojektowany dla Fundacji „Empatia” – przeznaczony jest do żeglugi dla 12 osób; kategoria projektowa A. W tzw. rejsach weekendowych załoga możne liczyć 15-16 osób (12 pasażerów + 3-4 osoby załogi stałej); kategoria projektowa C. Rozplanowanie wnętrza, plan pokładu i rozwiązania takielunku pozwalają w pełni uczestniczyć w prowadzeniu jachtu osobom niepełnosprawnym (na wózkach inwalidzkich) – cztery 3-osobowe wachty, w skład każdej wchodzi jedna osoba niepełnosprawna; jacht jest jednostką „bez barier”, na której niepełnosprawni mogą samodzielnie żyć, gdy jacht jest zacumowany w porcie.
Kadłub spawany jest ze stali. Konstrukcja oraz grubości poszycia pozwalają zaklasyfikować tę jednostkę do klasy lodowej L4. Nadbudówka ma konstrukcję szkieletową, mieszaną – stalowo-drewnianą. Ołowiany balast skupiony jest w przestrzeni miedzy masztami w płetwie kilowej. Dwumasztowy jacht niesie osprzęt typu szkuner sztakslowy. Każdy maszt posadowiony jest na stępce. Na grotmaszcie stawiany jest żagiel przymasztowy – grot (rolowany w bomie) oraz grotsztaksel I stawiany na sztywnym sztagu z rolerem albo grotsztaksel II stawiany na sztywnym sztagu wewnętrznym – także z rolerem. Fokmaszt ma identyczny układ sztaksli, żagiel przymasztowy – fok – stawiany jest w likszparze na pełzaczach; głowicę foka usztywnia listwa o stopniowanej sztywności. Szoty grotsztaksli prowadzone są do kabestanów na rufie, gdzie jest wystarczająco dużo miejsca, by mogli tam pracować ludzie na wózkach, szoty grota prowadzone na szynie zamocowanej na dachu nadbudówki biegną – przez układ bloków zwrotnych – do fokmasztu; i są sprowadzone przez knagę (tzw. stoper) do kabestanu zamocowanego na fokmaszcie; analogicznie biegną liny do obsługi grota – fał, topenanta oraz lina obsługująca system rolowania w bomie. Szot foka, prowadzony na zewnątrz profilu masztowego, przez blok zwrotny zamocowany na topie grotmasztu i układ bloków zwrotnych na dachu kabiny zbiega do fokmasztu i jest obsługiwany analogicznie jak grot (stoper, kabestan umieszczony po przeciwnej stronie profilu masztowego). Oba kabestany i system stoperów pozwalają na obsługę wszystkich fałów (sztaksle, żagle przymasztowe). Szoty sztaksli przednich prowadzone są przez bloki szotowe ku dziobowi, gdzie na wysokości fokmasztu zamocowane są kabestany do ich obsługi.
Na pokład prowadzą furty burtowe oraz furta rufowa. Szerokość półpokładów zapewnia komunikację – także na wózkach – między dziobem a rufą; w strefie furt burtowych nisze w nadbudówce pozwalają na zawrócenie wózka. Wysokość nadburcia oraz poręczy zapewniają z jednej strony bezpieczeństwo ludzi przebywajacych na pokładzie, z drugiej zaś nie ograniczają widoczności osobom siedzącym na wózkach. Odsuwane drzwi (jedne usytuowane są na rufie, a jedna para – w niszach na wysokości furt) prowadzą do wnętrza nadbudówki; z przodu sterówka, tu usytuowane są dwa stanowiska sterowe; jedno z nich – na burcie lewej – przystosowane jest do obsługi przez niepełnosprawnych (platforma unosząca wpięty w nią wózek do momentu osiągnięcia zadowalającej widoczności). Miedzy stanowiskami sterowymi znajdują się szeroki schody, z platformą transportową dla niepełnosprawnych na wózkach, prowadzące na pokład dolny. W środkowej części nadbudówki znajduje się łazienka (dostosowana do potrzeb niepełnosprawnych) z WC i umywalką, w części tylnej – nawigacyjna, salonik i pentra. W osi jachtu – nad silnikiem usytuowany jest szyb ze schodami, który w razie potrzeby może służyć jako wyjście awaryjne. Szyb ten służy także do serwisowania silnika – po otwarciu klapy serwisowej w dachu nadbudówki można wyciągnąć silnik. Wzmocnienie w klapie serwisowej dachu pozwala zainstalować ręczną lub elektryczną wyciągarkę umożliwiającą wyniesienie na górny pokład niepełnosprawnych np. na ławeczce bosmańskiej. Wentylację nadbudówki zapewniają uchylne okna boczne oraz 3 klapy na dachu: wspomniana już klapa serwisowa i dwie klapy nad sterówką. Jedna z nich – na prawej burcie – stanowi jednocześni wyjście na dach kabiny – drabina zamocowana jest po prawej stronie schodów.
Pokład dolny. Przed fokmasztem, na samym dziobie, znajduje się komora kotwiczna zamknięta wodoszczelna grodzią; przed masztem – wyjście awaryjne na pokład dziobowy. W sekcji dziobowej usytuowano 3 koje piętrowe. Na śródokręciu łazienka – dostosowana do potrzeb niepełnosprawnych poruszających się na wózkach – z prysznicem, umywalką i WC, prowadzą do niej drzwi usytuowana w jej tylnej ścianie. Środkowa ściana łazienki stanowi „trzon” kambuza; na długim blacie zainstalowane są: 2-palnikowa kuchnia opalana olejem opałowym, 2-palnikowa kuchnia elektryczna oraz zlewozmywak; pod blatem (wchodzącym nieco w cień schodów) miejsce na lodówkę. Na ścianie przedniej łazienki – miedzy koją a schodami – „hydrofornia”. Po drugie stronie schodów – na burcie lewej – zespół szaf. Na przeciw kambuza na lewej burcie ciągnie się długi stół ze składanymi segmentami blatów, umożliwiającymi zajęcie miejsca na długiej kanapie biegnącej wzdłuż burty. Po drugiej stronie stołu zajmują miejsca osoby na wózkach. Tuż za grotmasztem wystaje – około 40 cm – nad podłogę maska silnika, stąd biegną schody na górny pokład. Na prawej burcie, tuż za łazienką, znajduje się jeszcze jedna koja piętrowa oraz pralka. Na rufie mieszczą się dwie 2-osobowe kabiny – na burcie lewej kabina armatorska. Plan wnętrza to dzieło architekta Jarosława Bogusiaka.
Z uwagi na duże szerokości ciągów komunikacyjnych do szkieletu pokładu, dachu nadbudówki i ścian zamocowane są liczne poręcze/relingi; ponadto w podłodze zamocowane są – zlicowane z jej powierzchnią – haki umożliwiające „zakotwiczenie” wózka. Klatki schodowe/szyby – wyposażone są w tzw. blindklapy, zapewniające zamknięcie/otwarcie ich zarówno z góry jak i z dołu; klapy pozwalają na szczelne zamkniecie otworów prowadzących na pokład dolny i zabezpieczają przed zalaniem wnętrza w przypadku uszkodzenia nadbudówki.
Jednostka wyposażona jest w wysokoprężny silnik Sole Diesel SDZ 205 o mocy 200 KM. Układ przeniesienia napędu na 4-łopatową śrubę – klasyczna linia wału.
Hydrauliczny układ sterownia składa się z 2 pomp oraz siłownika wychylającego profilowaną płetwę sterową. Profilowana płetwa sterowa oraz trzon wykonane są ze stali nierdzewnej. Trzon steru łożyskowany jest w 3 panewkach. Przewidziano możliwość szybkiego mocowania do trzonu steru szurmwału awaryjnego (sterowanie ręczne z pokładu rufowego). Ochronę płetwy sterowej stanowi bufor zamocowany do kila, który w razie uszkodzenia można w prosty sposób wymienić (nie jest integralnym elementem konstrukcji kadłuba).
Na dachu nadbudówki znajduje się łoże aluminiowej łodzi motorowej napędzanej silnikiem przyczepnym; 3,8-metrowa, niezatapialna, skośnodenna łódź wyposażona jest w otwieraną furtą dziobową , która umożliwia wjechanie na pokład osobom na wózkach. Żuraw-suwnica pozwala w prosty sposób zwodować łódź.
Dane techniczne:
długość całkowita 20,40 m
długość kadłuba 18,00 m
szerokość kadłuba 6,06 m
zanurzenie kadłuba 2,30 m
wysokość nad KLW 24,50 m
wyporność konstrukcyjna 55800 kG
Polski 
English