RAGTIME – Projektowanie jachtów Stefan Ekner

Jest to jednostka przeznaczona jest do żeglugi przybrzeżnej. Inspiracją przy powstawaniu RAGTIMA były szkockie łodzie zwane Zulu, używane do połowu śledzi. Jacht ten nadaje się oczywiście także do żeglugi śródlądowej. Należy jednak pamiętać, że jest to jednak jacht kilowy o blisko metrowym zanurzeniu.
Nisko umieszczony środek ożaglowania oraz kształt kadłuba (balastowy szpicgat) predysponuje jacht do żeglugi w ciężkich warunkach.

Długi kil nie jest może tak sprawny jak silnie wykształcone smukłe płetwy balastowe, ale przydaje jachtowi stateczności kursowej. Ożaglowanie typu ket-kecz stawiane na wolnostojacycmasztach gorzej pracujące na jednym z halsów, wymaga jednak mniej siły do obsługi niż inne typy ożaglowania. Poza tym rozsunięcie ich środków ożaglowania względem środka wyporu ułatwia sterowanie jachtem o tak zarysowanej bryle kadłuba, a „rozpisanie” całkowitej powierzchni na mniejsze połacie ułatwia opanowanie płócien w cięższych warunkach. Pełnolistwowe półsztywne płaty są próbą połączenia zalet ożaglowania dżonkowego i lugrowego.

Zład kadłuba klejony z warstw mahoniu (np. stępka z 4 warstw, stewy i wzdłużniki pokładnikowe z 3, dejwudy z obłogu) poszyty jest klejoną djagonalnie mahoniową skorupą. Pokład o konstrukcji kasetonowej pokrywa makieta teakowa. Pod płaskim pokładem można wygodnie siedzieć na kojach, wysokość od podłogi 1,2 m. W kabinie znajdziemy trzy koje, kambuz, obrotowy stół z szufladą na mapy, szafka oraz jaskółki. Ze względu na małe gabaryty jachtu fragment koi dziobowej na czas żeglugi może być złożony, co zwiększa „przestrzeń życiową” w kabinie.

Skajlajt oprócz doświetlenia wnętrza po otworzeniu ułatwia wentylację – co jest niezmiernie ważne w drewnianych jachtach. Gdy warunki nie pozwalają na uchylenie skrzydeł skajlajtu cyrkulację powietrza wymusza nawiewnik fajkowy.

Silnik pomocniczy można zainstalować w studzience (przyczepny) lub po kokpitem (stacjonarny).