Moonlight 11.8 – Projektowanie jachtów Stefan Ekner

Turystyczny, katamaran morski, z możliwością eksploatowania jednostki na śródlądziu, dla 8-9 osób.

Moonlight 11.8 to kompozyt drewna, włókna szklanego, epoksydu i spienionego PCV. Kadłuby mają konstrukcje półskorupowo-kasetonową. Geodetyczna kratownica z drewna, zamknięta między dwoma warstwami poszycia klejonego z obłogów lub pasów sklejki – choć jest to technologia dość pracochłonna – daje możliwość osiągnięcia zadawalających parametrów wytrzymałościowych przy niewielkiej masie całej konstrukcji. Przestrzeń pomiędzy zewnętrzną i wewnętrzna warstwą, klejonych z obłogów lub sklejki skorup, wypełnia pianka o stopniowanej gęstości – zależnie od obciążeń, jakim jest poddawany konkretny segment kadłuba (większa gramatura na dnie, mniejsza – na pokładzie). Z zewnątrz cały kadłub otacza cienka warstwa laminatu epoksydowo-szklanego.

Aluminiowy lub drewniany (wersja przedstawiona na rysunku) maszt ustawiony na belce podtrzymuje kratownica takielunku. Zestaw żagli to pełnolistwowy grot, fok, kliwer oraz genaker. Belki – podmasztowa i rufowa – maja konstrukcje drewnianą. Belka sztagowa to hydropłat. Odpowiedni profil asymetryczny, powierzchnia i kąt zaklinowania „skrzydła”, w przypadku niebezpiecznego zanurzenia dziobu kadłuba zawietrznego – co może się zdarzyć w ciężkich warunkach – powoduje powstanie siły nośnej, która wynosi ku górze nurkujący dziób.

Stosowny opór boczny zapewniają aluminiowe profilowane płytkie płetwy kilowe oraz uchylne miecze (profilowane aluminiowe lub płytowe ze sklejki). Płetwy sterowe są segmentowe. Ze zintegrowanej z jarzmem profilowanej aluminiowej płetwy, którą osłania skeg, wysuwana jest szybrowa, profilowana płetwa o konstrukcji drewnianej, skorupowej. Płetwa zakończona jest płytą brzegową minimalizującą opory indukowane. Ewentualne uszkodzenie drewnianego segmentu steru nie skutkuje dramatem; mniejsza smukłość płetwy sterowej zwiększa jedynie cyrkulację jachtu… Skrzynia mieczowa nie wystaje ponad poziom podłogi, fał lekkiego miecza jest wyprowadzony na dach kabiny. W każdym kadłubie mieści się – pod schodami zejściówki – wysokoprężny silnik z przekładnią S-drive Yanmar o mocy 10-15 KM.

Pomiędzy pływakami napięta jest siatka – na dziobie, zaś między belką podmasztowa i rufowa specjalna materia stosowana na katamaranach na tzw. trampoliny. Można zastosować oczywiście sztywny pomost np. o konstrukcji przekładkowej, ale jest to „dosyć ciężkie rozwiązanie”. Kokpity usytuowane na rufach kadłubów; każdy mieści wygodną, blisko 2-metrowej długości ławkę oraz osprzęt niezbędny do obsługi jachtu. Do wnętrza pływaków prowadzą z trampoliny dwie zejściówki. W każdym kadłubie – miedzy schodami – znajduje się kabina sanitarna, do której prowadzą drzwi – tak od strony dziobu jak i od rufy. W części rufowej każdego z pływaków mieszczą się 2-osobowe kabiny. W kadłubie lewym na śródokręciu oraz na dziobie są dwie piętrowe koje. W kadłubie prawym, przy zejściówce, jest kabina nawigacyjna, zaś na śródokręciu – salon; przy grodzi podmasztowej kambuz. Na dziobie prawego kadłuba jest integralna kabina, do której wchodzi się z pokładu przez luk w pokładzie; może być to kabina sypialna lub magazynek.

Komory wypornościowe w burtach i pod stałymi kojami zapewniają pływalność jednostki nawet w przypadku całkowitego wypełnienia obu kadłubów wodą.