E 10 S Hathor

Stalowy jacht wyprawowy o niewielkim zanurzeniu przeznaczony do żeglugi morskiej dla 6 osób; w krótkich rejsach załoga może liczyć osób osiem.

dane techniczne:

długość 10,00 m

szerokość 3,47 m

zanurzenie 1,22/1,29* m

wyporność 7300 kG

powierzchnia żagli: 59,8 m2

grot 22,6 m²

fok 22 m²

bezan 15,2 m²

genua 33,7 m²

silnik pomocniczy 27 KM

kategoria projektowa B

*z wingletami

kadłub

Poszycie kadłuba o prostokreślnych liniach poszycia usztywnia przestrzenna kratownica utworzona ze stępki, wzdłużników dennych, grodzi, ram wręgowych zintegrowanych z dennikami i pokładnikami oraz wzdłużników burtowych głównych i technologicznych; szkielet pokładu dopełniają cztery pokładu dziobowego, dachów pokładówki i sterówki oraz wzdłużniki usztywniające podłogę kokpitu. Konstrukcja jest spawana ze stali o podwyższonej wytrzymałości S355. Głównym elementem nośnym kadłuba jest płyta konstrukcyjna, którą tworzą: płetwa kilowa, dno, obło, oraz ruszt denny. W skrajniku dziobowym oddzielonym od reszty kadłuba szczelną grodzią – wspawany jest szkielet „szczątkowy” usztywniający dziobnicę. Skrajnik dziobowy pełni funkcję przedziału zderzeniowego. Płetwa kilowa zaopatrzona jest w płytę brzegową z wingletami; takie rozwiązanie ma na celu podniesienie sprawności płetwy o niewielkiej smukłości. Wszystkie elementy wycięte są przy pomocy numerycznie sterowanej maszyny, na podstawie planów w formie elektronicznej.

takielunek

Jacht otaklowany jest jako klasyczny kecz. Grotmaszt z takielunkiem topowym posadowiony jest na dachu kabiny; układ usztywnia wzmocniona gródź oraz pilers z rury stalowej. Maszt stabilizują dwa sztagi, dwie pary want kolumnowych, wanty topowe biegnące przez salingi oraz dwa achtersztagi.

Bezanmaszt ustawiony jest na podłodze kokpitu, tuż przy grodzi oddzielającej sterówkę od kokpitu; stopa masztu wsparta jest ponadto na pilersie z ceownika, tworzącym wraz z fragmentem grodzi profil zatknięty; kolumna masztu uchwycona jest opętnikiem zamocowywanym do dachu sterówki. Ułamkowy takielunek stabilizują dwie pary want.

redukcja powierzchni ożaglowania

I ref powierzchnia żagli 48,1 m²

grot 19,3 m²

fok 16,4 m²

bezan 12,4 m²

II ref powierzchnia żagli 37,1 m²

grot 11,7 m²

fok 15,7 m²

bezan 9,7 m²

Fał grotżagla, fał zapasowy oraz liny służące do jego obsługi, kierowane zespołami bloków zwrotnych, biegną przez sterówkę i kontrolowane są za pomocą dwóch par knag mimośrodowych; jedna z nich zamocowana jest w sterówce; druga zaś na zewnątrz i obsługiwana jest z kokpitu, za tą parą knag znajdują się kabestany fałowe. Sztywny obciągacz bomu minimalizuje skręt żagara i pozwala wyeliminować topenantę.

Talia grotżagla biegnąca po dachu sterówki, sprowadzona jest do kokpitu po kolumnie bezanmasztu. Na lewej burcie – między bezanmasztem a ławką kokpitu – przy tylnej grodzi sterówki, znajduje się stolik z knagami i mocowaniami talii obsługujących bezanżagiel i grotżagiel; tu także zbiegają się liny do obsługi bezanżagla – m.in. dirki podtrzymujące bom [mogą służyć jako zapasowy fał].

Talia bezanżagla zamocowana jest do ramy pawężowej i – po bomie – poprowadzona jest do kolumny bezanmasztu.

Szoty fokżagla – zamocowanego na sztywnym sztagu z rolerm – prowadzone przez bloki szotowe [na szynach], obsługiwane są przez samoknagujące kabestany.

Jacht może być wyposażony dodatkowo w lekkowiatrowy fok genueński [noszony przy wietrze o prędkości max. 8 m/s] stawianym na forsztagu wyposażonym w roler zintegrowany z tzw. sztywnym sztagiem.

układ sterowania

Układ sterownia składa się z profilowanej płetwy steru osłoniętej profilowanym skegiem, pompy hydraulicznej oraz siłownika wychylającego płetwę steru. W przypadku awarii układu sterowania jachtem można manewrować przy ożyciu rumpla awaryjnego zakładanego na koniec trzonu steru; dostęp doń jest możliwy przez szczelnie zamykaną „puszkę” usytuowaną pod podłogą kokpitu. Profilowana płetwa steru spawana jest z blachy nierdzewnej. Trzon steru ułożyskowany jest w łożyskach ślizgowych, dwa osadzone są w kokerze wspawanym w kadłub, trzecie – w stopie skegu; na „dnie” łożyska dolnego osadzony jest kamień oporowy, na którym opiera się trzon steru.

silnik pomocniczy

Wysokoprężny silnik pomocniczy Vetus o mocy 27 KM z prostą linią wału, zainstalowany jest w maszynowni znajdującej się pod podłogą sterówki. Maszynownia jest zamknięta między dwoma szczelnymi grodzami oraz ścianami bocznymi, stanowiącymi integralny element rusztu dennego. Ewentualna nieszczelność dławicy powoduje zlewanie jedynie tego przedziału; do osuszania maszynowni przewidziano trzy pompy zęzowe – dwie elektryczne – jedna automatyczna, druga uruchamiana włącznikiem zdalnym oraz pompę ręczną. Wał biegnie przez pochwę, a jego koniec stabilizowany jest ponadto podporą z łożyskiem.

Układ paliwowy zasilany jest z niewielkiego zbiornika rozchodowego, który jest wysokim na około 50 cm prostopadłościanem o niewielkiej powierzchni podstawy – takie rozwiązanie minimalizuje możliwość zapowietrzenia się układu wtryskowego silnika wysokoprężnego na zafalowanym akwenie. Zbiornik rozchodowy jest zasilany – opadowo – ze zbiornika głównego, usytuowanego – poza maszynownią – pod podłoga sterówki. Cyrkulacje powietrza w maszynowni zapewniają chrapy; „zasilająca” usytuowana jest pod kanapą w sterówce, „wydechowa” – w kokpicie nieopodal bezanmasztu.

wnętrze i kokpit

Miedzy grodzią skrajnika dziobowego a grodzią podmasztową znajduje się 2-osobowa koja; przestrzeń ograniczoną grodziami podmasztową i zamykającą pokładówkę od strony rufy zajmuje mesa: na burcie lewej – salon, na burcie prawej – kambuz i łazienka z morskim WC. W sterówce usytuowano – na burcie prawej – stanowisko sterowania i kącik nawigacyjny (stolik i sofa) oraz – na lewej burcie – salonik; pod kokpitem mieści się kabina rufowa z dużą koją, do której prowadzą – dwa wejścia. Wejścia do mesy i kabiny pod kokpitem zamykane są – w razie potrzeby – szczelnymi blindklapami.

W kokpicie znajdują się ławki dla załogi, pod którymi mieszczą się bakisty – na burcie lewej jedna, zaś na prawej – dwie; skrajna prawa bakista rufowa, to wentylowana, odpływowa komora na butlę gazową. Na pawęży znajduje się furta, która umożliwia wyjście na taras rufowy; taras w czasie żeglugi składany jest na pawęży.

Doświetlenie wnętrza pokładówki zapewniają skajlajty – mogące pełnić funkcje luków ewakuacyjnych – jeden nad koją w kabinie dziobowej, drugi – nad salonem. Dodatkowo na dachu zainstalowane są dwa wentylatory dachowe – nad łazienką oraz nad kambuzem. Na ścianach bocznych pokładówki zainstalowane są – po trzy na każdej burcie – otwierane luki. Przednia szyba sterówki – składa się z trzech segmentów; jest wykonana z klejonego szkła o wysokiej wytrzymałości, dopełnieniem są okna boczne oraz tylne, na dachu sterówki – dwa otwierane skajlajty.

Komunikację kokpit-sterówka zapewniają bryzgoszczelne drzwi z poliwęglanu osadzonego w stalowej ramie. Wentylacje i doświetlenie kabiny rufowej zapewniają okna na ścianach ławek kokpitowych – po jednym na każdej burcie. Odwodnienie kokpitu realizowane jest prze dwa odpływy przy tylnej ścianie sterówki i przez szparę pod furtą rufową oraz dwa – zamykane na czas żeglugi – szpigaty na pawęży.

Kadłub prototypu powstał w stoczni Yachtmetal.